ရွာရောက်တယ်ဆိုရင် ဝယ်စားစရာနေရာကလဲမရှိ ထိုင်စရာလ္ဘက်ရည်ဆိုင်ကလဲမရှိတော့ ရွာမှာရှိတဲ့ အဒေါ်တွေကိုပဲပူစာပြီး မုန့်လက်ကောက်၊ ဒါမှမဟုတ်မုန့်ဆီကျော် တခုခုလုပ်စားဖို့အဖေါ်စပ်ရတာပေါ့ အဲဒီမှာ မုန့်ကြိတ်ဆုံနဲ့စတွေ့တော့တာပဲလေ။လူနှစ်ယောက်၊ သုံးယောက်နဲ့ အသုံးပြု ရတာပါ။ ဆန် သို့မဟုတ်ကောက်ညှင်းကိုညကတည်းကရေစိမ်ထားပြီးမနက်ဆို မုန့်ကြိတ်ဆုံမှာ နှစ်ယောက်လက်ကိုင်ကနေ အရှိန်နဲ့တွန်းလှည့်ပေးပြီး ကျန်တယောက်က ရေနဲ့ (ဆန်/ကောက်ညှင်း) အချိုးကျရောစပ်ပြီး အလည်အူတိုင်ထဲကို ထည့်ပေး ကြိတ်ယူရတာပါ ရလာတဲ့ မုန့်ရေကိုမှ အဝတ်အိတ်နဲ့ထည့်ပြီး အပေါ်ကကျောက်တုန်းဖိပေးထားပြီးရေစစ်ထုတ်ရပါတယ် ရေစစ်ပြီဆိုရင် မုန့်လုပ်ရန်အသင့်ရပြီပေါ့ ဒီအဆင့်တွေအတွက်မုန့်ကြိတ်ဆုံနဲ့ဆို လူကသုံးယောက် အချိန်ကနေ့ဝက်လောက်ကြာပါတယ် မီးရတဲ့နေရာတွေမှာတော့ ၃မိနစ်နဲ့လူကတစ်ယောက်လောက်ဆိုရပြီလေ တောဓလေ့ကတော့ ခုချိန်ထိလက်နဲ့ခွန်အားကို အားကိုးပြီး လှုပ်ရှားနေရတုန်းပါ တရွာလုံးမှာ မုန့်ကြိတ်ဆုံက သုံးခုလောက်ပဲရှိပါတယ် မုန့်ကြိတ်ခက တစ်ပြည်ကို ၅ကျပ်နဲ့ ဆုံပိုင်ရှင်ကယူပါတယ် ရွာရောက်လို့ မြန်မာမုန့်တွေကျွေးရင်မငြင်းပဲအားပါးတရစားမိတာငယ်ငယ်ထဲကနေခုချိန်ထိပါပဲ။ တကယ်ပင်ပင်ပန်းပန်းနဲ့ လုပ်ရတဲ့မုန့်တွေမို့ပါ။
1 comment:
hihi
Post a Comment